Το πιο χαριτωμένο bistro της Γλυφάδας σε περιμένει για να πιεις τον καφέ ή το ποτό σου απολαμβάνοντας healthy cakes, κουλουράκια, μπρουσκέτες και χειροποίητα γλυκά.
Κείμενο: Zωή Πατσιώλη
Εδώ και τρία χρόνια, στο νούμερο 8 της οδού Λαζαρίδη λειτουργεί ένα all day café bar πολύ διαφορετικό από τα υπόλοιπα της Γλυφάδας. Στην κουζίνα του φουρνίζονται καθημερινά χειροποίητα κουλουράκια, φοκάτσια από αλεύρι ντίνκελ και λαχταριστά κέικ χωρίς ζάχαρη. Στο σαλόνι του -όπως οι δύο ιδιοκτήτες, Σωτήρης Τσίκας και Κώστας Βάγιας, επιμένουν να αποκαλούν τη ζεστή και γεμάτη arty λεπτομέρειες σάλα- σερβίρονται χυμοί από βιολογικά φρούτα, υγιεινά snacks και φρεσκοκομμένος ευωδιαστός καφές.
Το όνομά του είναι ιδιαίτερο, ακριβώς όπως και ο χαρακτήρας του: Vintage Tostou. Η Τοστού από την οποία προέκυψε η έμπνευση (ή Ψωμού, όπως ήταν στην πραγματικότητα το προσωνύμιό της) ήταν μια αρχόντισσα των τελών του 19ου αιώνα που λάτρευε να ζυμώνει ψωμί και να κερνάει τους καλεσμένους της φρεσκοψημένα καλούδια. Η ιστορία της αποτελεί παιδική ανάμνηση για τον Mr Tostou Σωτήρη Τσίκα, αφού η μαμά του συνήθιζε να του την αφηγείται όταν ο ίδιος ήταν παιδί.
Με υγιεινές πρώτες ύλες και πολλή αγάπη
Μεσημέρι Δευτέρας. Ο καιρός επιτρέπει ακόμα να καθίσουμε σε ένα από τα τραπεζάκια έξω από το Vintage Tostou. Εγώ παραγγέλνω έναν εσπρέσο, ο Σωτήρης πίνει ήδη τον δικό του. «Εδώ δεν έχουμε πελάτες, έχουμε καλεσμένους στο σαλόνι μας» μου εξηγεί. «Δεν δουλεύουμε με σκοπό να πάρουμε τα λεφτά σου. Σίγουρα τα έσοδα θα μας βοηθήσουν να συνεχίσουμε αυτό που κάνουμε, αλλά για εμάς δεν είναι αυτή η προτεραιότητα. Όχι. Εδώ θα έρθεις για να φας και να πιεις πολύ ποιοτικά, ίσως και να ψωνίσεις κάτι πολύ ιδιαίτερο. Και θα φύγεις χαμογελώντας, σαν να έχεις πάει επίσκεψη σε καλούς σου φίλους. Αυτός είναι ο στόχος μας».
Τον ρωτάω τι εννοεί όταν λέει ότι κάποιος μπορεί εδώ να ψωνίσει. Εκείνη τη στιγμή, φτάνει στο τραπέζι μας ο καφές μου, σερβιρισμένος σε ένα ρετρό γυάλινο ποτήρι. Δίπλα του, μια πορσελάνινη γαλατιέρα σε σχήμα αγελαδίτσας (αγορασμένη όπως μαθαίνω από το Selfridges του Λονδίνου), ένα ξύλο κανέλας και αστεροειδής γλυκάνισος για να αρωματίσω αν θέλω τον εσπρέσο μου. Μαζί, έρχονται μικρά κουλουράκια πορτοκαλιού αλλά και το κέικ ημέρας -φτιαγμένο με καρότο, βιολογικό αλεύρι ντίνκελ, σησαμέλαιο και καρύδια- που ο Σωτήρης επέμενε να δοκιμάσω. «Να, το βλέπεις αυτό το ποτήρι; Μπορείς αν θέλεις να το αγοράσεις! Το σαλόνι μας λειτουργεί ταυτόχρονα και σαν γκαλερί. Όλα, από τους πίνακες και τα διακοσμητικά, μέχρι τα ξύλινα τραπέζια και τον κίτρινο βελούδινο καναπέ, είναι προς πώληση. Μου αρέσει να ταξιδεύω και να φέρνω πράγματα από κάθε ταξίδι μου. Γι’ αυτό και κάθε φορά που έρχεται κάποιος εδώ μπορεί να δει εντελώς διαφορετική την επίπλωση ή τη διακόσμηση, αφού, όταν κάτι πωλείται, το αντικαθιστούμε με κάτι καινούριο».
Πηγή: nou-pou.gr