Από τα πρώτα χρόνια μέχρι και την δεκαετία του ’50, στο σεργιάνι του ο κάθε περαστικός απολάμβανε τον χαρακτηριστικό ήχο του μαγγανιού εκατοντάδων νοικοκυριών, στο κατέβασμα με παφλασμό του κουβά και στο τρίξιμο του αγρασσάριστου σιδερικού στο ανέβασμά του.
Μελωδία πραγματική, σε αντίθεση του σημερινού φρεναρίσματος των αυτοκινήτων. Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε ότι τα πηγάδια ξέχωρα από το δροσερό και χωνευτικό νεράκι τους, χρησίμευαν τα πρώτα χρόνια και για ψυγεία, κατεβάζοντας σε αυτά φρούτα, κρασιά και άλλα μέσα σε καλάθια.
Τα πηγάδια λειτουργούσαν επίσης και… ως μαντεία. Κάθε χρόνο την ημέρα του ‘Αη Γιάννη του Λαμπαδιστή, ή Κλήδονα, ή Λαμπατάρη, ή Ριγανά στις 24 Ιουνίου, οι Καλαμακιώτισσες έσκυβαν το καταμεσήμερο, που ο ήλιος βρισκόταν στο κατακόρυφο σημείο του, φορώντας ένα κατακόκκινο μαντήλι στο κεφάλι για να δουν τότε στην κρυστάλλινη και ήρεμη επιφάνεια του νερού, το φανέρωμα του μελλοντικού τους άντρα και ανάλογα με την μορφή, έκλαιγαν ή, τραγουδούσαν.
Το δίκτυο ύδρευσης, η ΟΥΛΕΝ, όπως λεγόταν παλιά η Εταιρεία Υδάτων, άργησε να τοποθετηθεί στο Καλαμάκι. Οι Καλαμακιώτες όμως δεν είπανε το «νερό-νεράκι», όπως οι κάτοικοι άλλων περιοχών του λεκανοπεδίου Αττικής. Τους έλειπε το πολύ νερό. Για το λίγο, το αναγκαίο, το βόλεμα ήταν επαρκές με τα πηγάδια που άνοιγαν σε κάθε οικόπεδο που κτιζότανε. Οσοι δεν είχαν οικονομικές δυνάμεις για το άνοιγμα πηγαδιού πορευόντουσαν με την κατ’ οίκον διανομή, τους περιφερόμενους νερουλάδες με το τεπόζιτο στο κάρο κι επάνω του γραμμένο το κλασικό «πόσιμον ύδωρ».
Για πολλά χρόνια το Κάτω Καλαμάκι είχε την άφθαστη εξυπηρέτησή του από τους αλησμόνητους νερουλάδες τον Μάνθο Παπαματθαίου και τον λεβεντόκορμο Μήτσο Τομαρά. Νερουλάδες ερχόντουσαν κι άλλοι, με νερό από το κτήμα Γκρώμαν. Φυσική συστηματική και πλούσια άντληση είχαν τα κτήματα Γκρώμαν (στο τέρμα της οδού Μπουμπουλίνας), του Γεωργαντά (στο τέρμα της οδού Σόλωνος) και του Γερουλάνου (στο κτήμα Τράχωνες).
Σήμερα δεν λειτουργούν πηγάδια στον Άλιμο. Σε κάποιες αυλές υπάρχουν κι απομένουν για να θυμίζουν παλιούς καιρούς. Τα πολλά έκλεισαν αρχικά για να γίνουν βόθροι κι αργότερα επιχωματώθηκαν με την επέκταση του δικτύου αποχέτευσης στο χώρο του Άνω και Κάτω Καλαμακίου.
πηγή : alimosonline.gr
