Η ανάδειξη των προβλημάτων της πόλης σε μία επιστολή από έναν Έλληνα που ζει στο εξωτερικό
Αξιότιμοι υποψήφιοι Δήμαρχοι,
Είμαι ένας πρώην κάτοικος Αργυρούπολης, που ζει στο εξωτερικό – Βέλγιο – πάνω από μια δεκαετία τώρα, αλλά δεν παύει να σκέφτεται τον τόπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε και να προβληματίζεται κάθε φορά που τον επισκέπτεται, ως τουρίστας πια, μια ή δυο φορές τον χρόνο. Πράγματα και καταστάσεις που ζω έξω και θεωρούνται αυτονόητα, βλέπω να μην υπάρχουν στον δήμο μου και αυτό να με κάνει με τα χρόνια όχι απλά να απογοητεύομαι, αλλά και και να εξοργίζομαι, να αγανακτώ! Έναν δήμο με χαμηλή ποιότητα ζωής όπου, μετά από 38 χρόνια, δεν βλέπω να αλλάζει κάτι ουσιαστικά προς το καλύτερο. Παρακάτω σας παρουσιάζω τα κύρια, κατά την γνώμη μου, προβλήματα που χρονίζουν στον δήμο με σχετικά ερωτήματα.
Κυκλοφοριακό
Θυμάμαι όταν πρωτοξεκίνησα να οδηγώ το 1998 να σκέφτομαι πόσο ειδυλλιακός είναι ο δήμος Αργυρούπολης για έναν οδηγό. Μπορούσε να παει εύκολα και γρήγορα παντού και από παντού, στρίβοντας δεξιά, αριστερά σχεδόν σε κάθε δρόμο, με αρκετούς από αυτούς να είναι διπλής κατεύθυνσης και με φανάρια όσα ακριβώς χρειαζόντουσαν εκεί που χρειαζόντουσαν. Ώσπου ήρθε το 2002 με 2003, στην περίοδο της οποίας υλοποιήθηκε μια απολύτως καταστροφική κυκλοφοριακή μελέτη, από την οποία ξεφύτρωσαν απαγορευτικά σε πάρα πολλά σημεία, τοποθετήθηκαν αμέτρητα φανάρια, μονοδρομήθηκαν αρκετοί δρόμοι, σε κάποιους μάλιστα αλλάχθηκε η πορεία, έκλεισαν είσοδοι-έξοδοι από και προς κεντρικές αρτηρίες του δήμου… Από τότε, και δυστυχώς έως και σήμερα, πιάνω πλέον τον εαυτό μου να βλαστημά την ώρα και την στιγμή που έπιασε τιμόνι, περνώντας αμέτρητες ώρες κάνοντας κύκλους για να φτάσω στον προορισμό μου ή περιμένοντας σε κάποιο φανάρι. Ακόμα και ως επιβάτης λεωφορείου τα νεύρα μου είχαν φτάσει στο όριο, όταν ζούσα για 6 μήνες στην Τερψιθέα, κοντά στον Άγιο Τρίφωνα το 2008, και έπαιρνα το λεωφορείο καθημερινά στις 07:30, ώρα αιχμής, για να πάω στο μετρό του Αγίου Δημητρίου. Για να φτάσει το Α4 στη Λεωφόρο Βουλιαγμένης, διασχίζοντας όλη τη Λεωφόρο Κύπρου έκανε από 40 λεπτά έως και μία ώρα!
Μόνο χειροτερεύει η κατάσταση, και αυτό γιατί οι εκάστοτε αρχές ακούνε γειτονιές – μειοψηφία κατοίκων – και προσπαθούν με σπασμωδικές κινήσεις να χαϊδεύουν αφτιά, χωρίς να αντιλαμβάνονται το μπούμερανγκ που προκαλεί μια αλλαγή ενός σημείου σε ολοκληρο τον δήμο!
Το αποκορύφωμα αυτής της καταστροφικής συνέχειας είναι, για παράδειγμα, η παγκόσμια πρωτοτυπία με τα φανάρια που τοποθετήθηκαν πρόσφατα στην πλατεία κυκλικής πορείας στην Ανεξαρτησίας στο παλιό τέρμα του 208, που αποδεικνύει την επιπολαιότητα και την ευκολία που λαμβάνονται κάποιες αποφάσεις! Το σκεπτικό ήταν η προστασία των πεζών, που αυξήθηκε εξαιτίας του ανακαινισμένου πάρκου. — Μπορώ να παραθέσω άπειρες σκέψεις για το συγκεκριμένο σημείο του δήμου γιατί εκεί ζούσα, και ζω πλέον για λίγο διάστημα κάθε φορά, και έχω αναφερθεί σε αυτές από το 2003, με επιστολές στους τότε Δημάρχους, με συνομιλίες με δημοτικούς συμβούλους, αλλά και με αρθρογραφία μου. Δεν είναι όμως επί του παρόντος.
— Αυτό που αναφέρει η λέξη του σκεπτικού, πεζοί, αγνοήθηκε. Και αυτό γιατί δεν τοποθετήθηκαν πεζοφάναρα, που είναι ακριβώς για αυτόν τον σκοπό, αλλά κανονικά φανάρια! Αλλά όχι, ας προκαλέσουμε ένα ακόμη κυκλοφοριακό κομφούζιο από το πουθενά, γιατί δεν υπάρχουν ήδη αρκετά στον δήμο μας. Έτσι πλέον ένας οδηγός, για παράδειγμα, στρίβοντας από την Αργυρουπόλεως στην οδό Ανεξαρτησίας μπορεί να χρειάζεται ακόμα και 15 λεπτά ως την πλατεία(!!!) εξαιτίας της ουράς στα φανάρια. Ο άνθρωπος που παρουσίασε αυτή τη μίνι κυκλοφοριακή μελέτη στο συγκεκριμένο σημείο, πες ότι δε θυμόταν την ύπαρξη του είδους «πεζοφάναρο». Όταν περπάτησε επιτόπου στο σημείο εκεί, δεν προβληματίστηκε βλέποντας την ύπαρξη ενός τέτοιου μπροστά στο 2ο δημοτικό σχολείο, για το οποίο ποτέ δεν είπε κάποιος κάτι γιατί απλούστατα εξυπηρετεί μόνο όταν χρειάζεται και για λίγα δευτερόλεπτα;! Με την τοποθέτηση φαναριών επίσης καταργήθηκε αυτομάτως η ουσία ύπαρξης/έννοιας της κυκλικής πορείας της πλατείας!
Αναρωτιέμαι κύριοι υποφήφιοι Δήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι, αλλά και πρώην που διατελέσατε στις προηγούνενες δημοτικές αρχές, πώς αισθάνεστε οδηγώντας στον δήμο; Τι ακριβώς βλέπετε και βιώνετε γύρω σας;
Το ερώτημα είναι το εξής: Θα καταρτήσετε επιτέλους μια ολοκληρωμένη κυκλοφοριακή μελέτη για ολόκληρο τον δήμο, την οποία θα φέρεται προς διαβούλευση σε όλους τους δημότες ώστε να λυθεί το πρόβλημα μια και καλή; Ή θα συνεχιστεί αυτό το χάος με σπασμωδικές κινήσεις ανά γειτονιά που μόνο χειροτερεύουν τα πράγματα;
Παρκάρισμα
Είναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει με τον δήμο μας. Μετά από τόσα χρόνια λειτουργίας του μετρό σε Άλιμο, Αργυρούπολη, Ελληνικό, ακόμα δεν έχουν κατασκευαστεί υπόγεια πάρκινγκ ή έστω να έχουν ξεκινήσει οι εργασίες! Δεν εστιάζεται το πρόβλημα όμως μόνο εκεί. Σε ολόκληρο τον δήμο η ανεύρεση θέσης για παρκάρισμα έχει καταντήσει σαν ένα παιχνίδι χαμένου θησαυρού! Θα πρέπει να δημιουργηθούν άμεσα αρκετά υπόγεια πάρκινγκ σε κεντρικά σημεία του δήμου προς εξυπηρέτηση όλων, κατοίκων και μη. Όπως για παράδειγμα στην Ιασωνίδου, στην Κύπρου, στην περιοχή της Αγίας Τριάδας όπου είναι η καρδιά της διασκέδασης της πόλης. Δε μπορώ να βλέπω ακόμα και σε κάθε χωριουδάκι στο Βέλγιο, από 2 και 3 υπόγεια πάρκινγκ, και να μη βλέπω ούτε ένα σε δήμο της Αττικής! Είναι αδιανόητο.
Επίσης θα πρέπει να υπάρξει επιτέλους η παραδειγματική τιμωρία όσων παρκάρουν ασύστολα όπου τους καπνίσει. Να μπαίνουν κλήσεις με φωτογραφία, ώστε να μη μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς, και στην δεύτερη αντίστοιχη παράβαση είτε να αφαιρούνται πινακίδες είτε να σηκώνει τα αυτοκίνητα γερανός και να πηγαίνουν σε κάποια δημοτική μάντρα.
Πρόταση προς σκέψη: Σε πόλεις του εξωτερικού, βλέπε Άμστερνταμ, Βρυξέλλες, υπάρχει ένα πρόγραμμα που λέγεται P+R (Park+Ride). Αυτό αφορά υπόγεια και υπέργεια πάρκινγκ στα όρια της πόλεως όπου συνδέονται άμεσα με κάποια μέσα μαζικής μεταφοράς. Στο πρόγραμμα αυτό, ο οδηγός, μαζί με τους επιβάτες αν υπάρχουν, παίρνει από ένα εισιτήριο που ισχύει για το ίδιο το πάρκινγκ φυσικά, αλλά και για όλα τα ΜΜΜ σε ολόκληρη την πόλη. Το εισιτήριο έχει ισχύ από μία μέρα έως όσες αφήσεις το αυτοκίνητό σου εκεί, με ανάλογο χαμηλό κόστος ώστε να είναι προσιτό/ελκυστικό για όλους. Με αυτό το πρόγραμμα ο κόσμος δε χρησιμοποιεί το αυτοκίνητό του μέσα στην πόλη, γιατί η μετακίνηση με ΜΜΜ είναι εύκολη, γρήγορη, άνετη και εξυπηρετική σε μεγάλο εύρος και έτσι η πόλη είναι πιο ανθρώπινη, και με λιγότερη φυσικά ατμοσφαιρική ρύπανση. Από την στιγμή λοιπόν που υπάρχει ένας απίστευτα μεγάλος χώρος προς εκμετάλευση, αυτός του πρώην αεροδρομίου στο Ελληνικό, γιατί δεν πράττουμε κι εμείς το ίδιο; Αυτή, κύριοι, είναι μια αληθινή επένδυση όχι μόνο για τον δήμο Ελληνικού-Αργυρούπολης, αλλά και για ένα μεγάλο κομμάτι της Αττικής, και αφορά την ποιότητα ζωής εκατομμυρίων πολιτών, κι όχι η δημιουργία ενός καζίνου!
Το ερώτημα είναι το εξής: τι έχετε σκοπό να κάνετε για να λυθεί το πρόβλημα παρκαρίσματος;
Παρκόμετρα
Επειδή χάλασε η ζαχαρένια μερικών που θέλουν σώνει και καλά να έχουν μια θέση πάρκινγκ μπροστά στο σπίτι τους ξαφνικά αποφασίστηκε και υλοποιήθηκε το μέτρο του παρκόμετρου!! Οταν παρκάρανε αυτοί στον Άγιο Δημήτριο ή στην Δάφνη δωρεάν ήταν καλά; Τα μέσα μαζικής μεταφοράς είναι κοινωνικό αγαθό για όλους και δεν μπορεί μια μικρή μερίδα κατοίκων να αποκλείει τους υπόλοιπους από τη χρήση τους. Οι σταθμοί του μετρό έγιναν σε κάποιες γειτονιές, οι οποίες αυτομάτως αναβαθμίστηκαν, και η ζωή των κατοίκων εκεί έγινε πιο εύκολη. Δηλαδή οι εκεί κάτοικοι μια χαρά να βολεύονται συνεχίζοντας να παρκάρουν δωρεάν παντού στην Αττική αλλά για όσους πάνε στην γειτονιά τους ας πληρώνουν σαν να περνάνε από διόδια! Το θεωρείτε λογικό; Όχι κύριοι, δεν πρέπει να γίνει καμία διευκόλυνση. Έφυγες να πας κάπου; Κάποιος θα πάρει τη θέση αυτή αν την χρειαστεί. Είναι φυσικό επακόλουθο! Έτσι απλά, όπως γίνεται σε όλα τα σημεία του κόσμου.
Το ερώτημα είναι το εξής: θα καταργήσετε τα παρκόμετρα Ναι ή Όχι;
Πεζοδρόμια
Όταν μιλάμε για ποιότητα ζωής σε μια πόλη, από τα πρώτα πράγματα που έρχονται στο μυαλό κάποιου είναι η εύκολη και άνετη μετακίνηση των κατοίκων σε αυτήν. Δηλαδή αληθινά πεζοδρόμια, φαρδιά και σωστά κατασκευασμένα. Οικογένειες, με καροτσάκια ή χωρίς, να μπορούν να βγουν να περπατήσουν και ΑΜΕΑ να κυκλοφορούν χωρίς κανένα εμπόδιο με ράμπες σε κάθε σημείο που χρειάζεται, χωρίς να ρισκάρουν την ζωή τους κατεβαίνοντας στον δρόμο ή παραπατώντας/τσουλώντας σε σπασμένες πλάκες. Δυστυχώς, αυτό το αυτονόητο έχει καταντήσει ανέκδοτο για όλη σχεδόν την Ελλάδα, πόσο μάλλον και στον δήμο Ελληνικού-Αργυρούπολης. Εύκολα κάποιος μπορεί να παρατηρήσει πως ένα μεγάλο ποσοστό των πεζοδρομίων του δήμου είναι από μηδαμινό έως ανύπαρκτο. Πεζοί να πασχίζουν να πάνε στον προορισμό τους και ΑΜΕΑ απλά να είναι εγκλωβισμένοι, αν όχι στο σπίτι τους, τότε σε κάποια από τις ράμπες που είτε δεν υπάρχουν είτε είναι μπλοκαρισμένες. Επίσης πάμπολα υπαρκτά πεζοδρόμια έχουν καταληφθεί, είτε από μαγαζάτορες με τις πραμάτιες τους και/ή με τραπεζοκαθίσματα, είτε από παρκαρισμένα αυτοκίνητα/μηχανάκια, είτε από κάθε λογής σκουπίδια.
Σας προκαλώ να κάνετε το εξής, που είχα την κακή ιδέα τελικά να κάνω πριν 1,5χρόνο παίρνοντας την κόρη μου με το καρότσι για να πάω προς ένα supermarket της περιοχής. Να περπατήσετε την Αργυρουπόλεως. Άμα δε πάει η καρδιά σας στην Κούλουρη για το πότε θα χτυπηθεί το μωρό σας από κάποιο διερχόμενο αυτοκίνητο ή εσείς ο ίδιος επειδή πρέπει οπωσδήποτε σε αρκετά σημεία να κατέβετε στον δρόμο, τότε τι να πω. Ζω σε ένα παράλληλο σύμπαν!
Το ερώτημα είναι το εξής: Τι έχετε σκοπό να κάνετε για αυτό το μέγιστο πρόβλημα;
Εύχομαι να σας πρόσφερα αρκετή τροφή για σκέψη. Προβλήματα που αν επιτέλους λυθούν θα μιλάμε για έναν δήμο πρότυπο στο κομμάτι της κυκλοφορίας με πραγματική ποιότητα ζωής.
Με εκτίμηση,
ένας σκεπτόμενος πολίτης,
Κωνσταντίνος Αναστόπουλος
πηγή: notia.gr
