Μικρός έμενε στην Καλλιθέα και έκανε «κοπάνες» στην Νέα Σμύρνη, όπου μεγαλώνοντας έγινε η γειτονιά του, ο τόπος του και ο χρόνος του. Ο Γρηγόρης Βαλτινός μας μίλησε για τη δική του Νέα Σμύρνη με υπερηφάνεια και νοσταλγία.
Εκτός από το θέατρο έχετε και άλλον έναν έρωτα… Τη Νέα Σμύρνη!
Η Νέα Σμύρνη είναι η γειτονιά των παιδικών μου χρόνων. Έμενα στην Καλλιθέα και η Νέα Σμύρνη τότε ήταν γεμάτη με μονοκατοικίες, αυλές, υπέροχες πλατείες, τώρα με το άλσος της… Για μένα ήταν ένας από τους τόπους της κοπάνας. Λέγαμε με κάτι φίλους- “αλήτες” στο γυμνάσιο: «κάνουμε κοπάνα σήμερα; Πού να πάμε; Πάμε Νέα Σμύρνη!». Και πηγαίναμε στον «Άδωνη» για καφέ. Που να ήξερα αργότερα όταν έκανε ο Κραουνάκης το ομώνυμο τραγούδι μπορούσα να το τραγουδάω χορωδιακά στον τόπο της κοπάνας μου; Όταν πρωτοβγήκε το τραγούδι μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση. Λέω, κοίταξε να δεις, κύκλους που κάνει η ζωή!
Αν κλείνατε τα μάτια σας που θα σας πήγαινε το μυαλό και η καρδιά σας στη Νέα Σμύρνη;
Θα με πήγαινε στο γήπεδο του Πανιωνίου όπου πηγαίναμε αρκετά συχνά και γυμναζόμασταν, πηδάγαμε άλμα εις μήκος, τρέχαμε, παίζαμε ποδόσφαιρο. Θα με πήγαινε βόλτες στις υπέροχες μονοκατοικίες της Νέας Σμύρνης. Και- δεν ξέρω αν ανήκει στο Δήμο- αλλά η καρδιά μου θα με πήγαινε και στο Ευγενίδειο όπου πήγαινα στην βιβλιοθήκη για να διαβάσω, να μελετήσω, να δω βιβλία και πού να ΄ξερα αργότερα ότι την «Ανατομία ενός Εγκλήματος» θα τη γύριζα σ’ αυτούς τους διαδρόμους; Αυτή η βιβλιοθήκη είναι το βασικό σκηνικό της σειράς του Ant-1 όπου προλόγιζα τα εγκλήματα. Τελικά συνειδητοποίησα και με αυτόν τον τρόπο ότι τα Νότια Προάστια έχουν μια καρμική σχέση μαζί μου κι εγώ μαζί τους.
Τi αγαπάτε περισσότερο στη Νέα Σμύρνη;
Αγαπώ την άπλα και την ιστορία της. Έχει μεγάλη ιστορία η περιοχή αν κάτσει να σκεφτεί κανείς τους πρόσφυγες, κυρίως τους πλούσιους, που ήρθανε και που έφτιαξαν αυτά τα υπέροχα σπίτια και κυρίως την εμβληματική Εστία που συνεχίζει να είναι ένας χώρος μνήμης και πολιτισμού. Επίσης, είναι πολύ σημαντικό ότι η Νέα Σμύρνη είναι κέντρο- απόκεντρο και απέχει μόλις 3 λεπτά από το Σύνταγμα αλλά και ότι ακόμα και με τα πόδια μπορώ να φτάσω στη θάλασσα.
Είστε Πανιώνιος;
Όχι. Δεν έχω ευκαιρίσει να έχω ποδοσφαιρική αγάπη αλλά δε μου πάει κιόλας γιατί βλέπω και πολύ πιο δραστήριους ανθρώπους από μένα –γιατρούς, δικηγόρους, δημοσιογράφους- να ασχολούνται με το ποδόσφαιρο. Εμένα προφανώς δε μου πάει. Είχα παλιά ένα φίλο που έφυγε από τη ζωή, τον Παύλο Αλεξανδρίδη, φανατικός Πανιωνάκιας, το αίμα του πρέπει να ήταν μισό μπλε, μισό βαθυκόκκινο. Αυτός ο φίλος με παρέσυρε δυο τρεις φορές και είδαμε κάποιους αγώνες στο γήπεδο του Πανιωνίου, αλλά εγώ βαριόμουνα φριχτά. Ήμουν πιο καλλιτεχνική φύση.
Σαν έφηβος πού κάνατε τα ρομαντικά ραντεβού σας στη Νέα Σμύρνη;
Επειδή ήταν πολλά τα έκανα σε κάθε δρόμο. Σε όποιο δρόμο ήταν εύκαιρος και μπορούσε να μας φιλοξενήσει. Πιο συγκεκριμένα, σε στενάκια της Νέας Σμύρνης που είχανε σπάσει τη λάμπα από την κολόνα της ΔΕΗ και δεν την αντικατέστησαν ποτέ.
Πηγή : nou-pou.gr